Wigilia Św. Jana

„Gdy słońce Raka zagrzewa, a słowik więcej nie śpiewa, Sobótkę, jako czas niesie, zapalono w Czarnym Lesie” – śpiewał w „Pieśni świętojańskiej o Sobótce” mistrz Kochanowski. My, idąc tropem poety, staropolskim i odwiecznym toruńskim zwyczajem od kilku lat kultywujemy zwyczaj Wigilii Św. Jana i wraz z mieszkańcami wróżymy, tańczymy, śpiewamy i wiankami rzucamy w poszukiwaniu dobrej zabawy, szczęścia oraz miłości. Niejedno już kochanie zapałało ogniem namiętności rozpalonym od naszych „Sobótkowych ogni”, niejeden kawaler wyłowił z naszej symbolicznej Wisły wianek swej przyszłej oblubienicy. Nadchodzący rok zapowiada się wyjątkowo kochliwie, gdyż większość z biorących udział w Sobótkowych grach i konkursach wywróżyła sobie miłość w ciągu nadchodzących 12 miesięcy. Dzisiejszą zabawę recytacją fragmentów „Pieśni świętojańskiej o Sobótce” okrasił Michał Sokołowski – mieszkaniec, którego wiedza i talent krasomówczy jest niebywale ceniony w naszym Domu.